پروژه مشترک آرت ریسرچر با استودیو فاموری و ویکافه قلهک
مفاهیم در گذر زمان تغییر ماهیت می دهند. مکعب سفید همیشه جایی برای تامل در هنر بوده و در طول تاریخ، عالمان نمایش هنر تجسمی در فضای اجتماعی بیرون از آن را تفکر برانگیز نمی پنداشتند. اما زمانه با گذر خود، آگاهی بشر را بروز می‌کند. صاحب نظران اشرف مخلوقات بودن انسان را به ناطق بودن آن نسبت می دهند اما ابزارساز بودن و در امتداد آن فضاساز بودن، ویژگی هایی است که اشرافیت خلق را دوچندان نصیب انسان کند.
کافه یک فضای گذر اجتماعی است که در دوران مدرن، تفکر در آن به بن‌بست نمی رسد. فضایی که در آن هنر می‌تواند در دسترس عموم جامعه، فارغ از استانداردهای واجب و تحمیلی مکعب سفید قرار می گیرد. فضای گذر اجتماعی مانند همه جهش یافتگی های اجتماعی در عصر حاضر با کمک انسان فضاساز از خود قابلیتی نوین نشان داده است؛ لحظه ای سکون برای تامل در هنر که در عصر شتاب به‌هزاران می‌ارزد.
آتلیه هر آرتیستی انباری دارد از کارهایی که در مکعب های سفید نمایش داده شده و پس از تجربه زیستی خود در آنجا دوباره به آن گوشه بازگشته اند. با یک “انبارگردانی” می‌توان منتخبی از آنها را بر روی دیوارهای یک فضای‌گذر اجتماعی قرار داد تا در کنار هم خوانش و تفکر مخاطب را نه به عنوان یک استاندارد رفتاری در فضا، بلکه به عنوان کنشی در مقابل قابلیت فضا بانی شد.
فضای گذر اجتماعی انتخابی ما، ویکافه قلهک است. فضایی برای تامل، تفکر، تحلیل و تفسیر آثار هنری که می خواهد بانی توسعه زیبایی بصری در جامعه باشد.
مجموعه شش
نمایش آثار گروهی prints of persia در ویکافه قلهک
آبان تا بهمن۱۴۰۲
زبردستان
“زبردستان” مجموعه نسخه های چاپی فاین آرت، از آثار چهارده هنرمند معاصر ایران میباشد که توسط printsofpersia ارائه میشود. نیروان، سارو، صدرا بنی‌اسدی، پویا حیدری، مهرناز اکبری،مسافر، کِیناز، کِیخسرو، حسام فاکر، Frz، بم بم، علی غفاری، آدا و محمد‌علی فاموری زبردستان را می‌سازند.
خروج یک اثر از حالت انحصاری در نسخه‌های چاپی و قرار دادن آنها در اختیار عموم در تعدادی محدود، از رویکردهای این مجموعه به حساب می آید.در این مجموعه از هر اثر، ۷عدد نسخه چاپ فاین آرت در نظر گرفته شده است.
مجموعه پنج
نمایش آثار مرضیه میرجعفری در ویکافه قلهک
تیر تا مهر ۱۴۰۲
اینجا کسی نیست
ما ساکن واقعیتی هستیم که اساسا ابزارهای ما آن را شکل داده اند و انسان معاصر، محصور در ساخته هایش است. فضایی مبهم ساخته ام برای نمایش مکان هایی که ابژه های زیستی را در خود جای داده است و با سطوح پر تراکم در کنار هندسه ی برگرفته از معماری، سعی کرده ام تا استعاره ای از جهان ذهنی خویش بسازم . در واقع، انسان را در کنار سایر موجودات اما مشغول به خویش نشان داده ام. انسانی که در عصر حاضر در “مرز بین دنیای واقعی و دنیای مجازی ” زندگی می کند؛ زندگی در نا کجایی بی مکان و بی زمان. با محو کردن مرز میان معماری و طبیعت، سعی در شکست فضا، به مثابه مرز بین دنیای حقیقی و دنیای ساخت انسان را داشته ام. اکنون که ارتباطات به همه جا نفوذ می‌کند؛ دیگر دوری جغرافیایی، تامین کننده انزوا نیست.حضور و عدم حضور در مکان، ماهیت معماری را بین مجاز و واقعیت متغیر می کند در نتیجه؛ انزوا برای انسان معاصر، به وسیله تکنولوژی، سبب آشفتگی در درک مفهوم فضا می شود که همزمانی واقعیت و مجاز را به دنبال دارد. امروزه؛ مکان، ترکیبی از فضای واقعی و مجازی است و حرکت بین واقعیت و مجاز، یک کار روزمره است.
مجموعه چهار
نمایش آثار علی خالق در ویکافه قلهک
شهریور تا آذر ۱۴۰۱
خشم به مثابه یک نماد
ضمیر ناخودآگاه به دلیل رابطه ای که با فطرت آدمی دارد، راهی برای نزدیک شدن به «حقیقت برتر» به شمار می آید. در تلاش های مبتنی بر جست وجوی ناخودآگاه، «عقلانیت» به عنوان بزرگ ترین مانع ظهور ناخودآگاه، کنار گذاشته می شود تا راه برای فعالیت این ضمیر باز شود. عرصه هایی از زندگی آدمی که خالی از نیروهای اراده و عقل و آگاهی است، بهترین جولانگاه ضمیر ناخودآگاه است.
اگر به رویکردهای هنری گذشته رجوع کنیم درخواهیم یافت که آنچه که از سوی انسان‌های بدوی و شمن‌ها از اثر هنری مطرح بود یک نگاه نمادین و در عین حال کاربردی است. نگاهی که از ناخودآگاه آنها نشات می‌گرفت و نوعی ریشه روان درمانگری داشت.
دنیا مجموعه‌ای از نمادهاست حتی کلام هم نماد است. چون خلق شده‌اند و نمادی از سوی خالق‌شان هستند. مکانیزم ناخودآگاه نمادگرایی، زمینه ارتباط با نمادها را مهیا می‌کند و انسان را در برخورد سریع با چیزهایی که در قالب خودآگاه قابل پذیرش نیست را مهیا می‌کند.
مجموعه سه
نمایش آثار رنه صاحب‌قدم
خرداد تا شهریور ۱۴۰۱
منتخب آثار
فرم های رنه صاحب ایهام‌هایی دارند که در ادوار مختلف دچار دگردیسی میشود. او در طی سال‌های فعالیت خود بر روی سوء برداشت ها و دو پهلویی ها در ادبیات فارسی کار کرده و این ماجراجویی های خود را به تصویر می‌کشد. این سه تابلو از سه دوره مختلف کاری رنه صاحب بر پایه واژه هایی همچون خرد و چرایی و مَثَلِ کلاه غازی کردن(تغییر در املاء توسط آرتیست) انتخاب شده‌اند.
مجموعه دو
نمایش آثار شیوا تبار در ویکافه قلهک
بهمن ۱۴۰۰ تا اردیبهشت ۱۴۰۱
دالانی به سرزمين رام نشده
آنگاه كه همه جا و هر چيز هم ارزش و بی ارزش شود، طبيعت بازمانده ها را بی توجه به تاريخ حضورشان، باز می آفريند؛ چه كليسا باشد چه زندان، چه قصر باشد چه گورستان. اينجا اكنون انبار باقيماندگان است. دنيس ديدرو در نقد نقاشی هيوبرتروبرت از قصر ويران، می گويد: عنصر ديگری كه بر تاثير گذاری ويرانه ها مي افزايد يك ايماژ قدرتمنداز فناپذيري است. باری، مردان قدرتمند زمين كه ساليان سال خود را سرداران سازندگی مي پنداشتند، كه چنين خانه های بی نظيری را برای خويش ساخته اند، مردانی كه در اوج بلاهت چشم به راه سلسله ی بی پايان از نوادگان بوده اند، نوادگانی كه وارث نام و القاب و شيوه ی زندگی مجلل آنان باشند.اما هيچ چيز از اعمال اين مردان ،از ولخرجی هاي فراوان و آرزو های گران قدرشان بر جای نمي ماند، مگر ويرانه های تكه پاره ای كه به سر پناه تنگ دست ترين و بخت برگشته ترين اعضای نسل بشر بدل مي شوند، در هيات ويرانه ها بس مفيد ترند تا در هيات پر شكوهی كه در روزگاران پيشين داشته اند.
(Diderot,Denis.didero on art the salon of 1767) ترجمه در كتاب :تاريخ طبيعی زوال
مجموعه یک
نمایش آثار محمد‌علی فاموری در ویکافه قلهک
۱ آبان تا ۳۰ دی ۱۴۰۰
منطقه هیپنوتیک
انسان مدرن در طول روز با تعداد زیادی تصویر و نماد روبرو است. این همان چیزی است که بمباران رسانه ای نامیده می شود. با این حال در نتیجه این موضوع ، که در بیشتر قسمت های آن کدگذاری ویژه ای نهفته است، بیشتر یک الگوی درونی و هیپنوتیزم وجود دارد که با یک کار نانوشته تلاش می کند تا به یک انتزاع نامحدود و تزریق شده دست یابد. این امر در ماهیت خود از هرگونه مرزی فراتر است. این مجموعه توسط ذهنی شکل گرفته است که از کودکی در تلاش برای شکستن رمزها و همچنین رونمایی از چنین نمادهای پنهانی بوده است. در نتیجه این جریانات ذهنی ، او شروع به ترسیم تصاویر می کند تا بتواند خود واقعی خود را از هیپنوتیزم و انتزاع تزریق شده در ازدحام ذهنی‌اش متمایز کند.